Palmiye Durağı
*Ben koca bir hayatı bir bavula sığdırıp dönüyorum şimdi bu şehirden. Ilkokul önlüğümü, ilk gençlik çağlarımı, okuldan ilk kaçışımı, ilk kez denize girişimi, annemin kurabiyelerini, kardeşimin kokusunu.. Ben bu koca şehri, memleket bellediğim bu koca şehri bir bavula sığdırıp gidiyorum. Bir defter bile almadım yanıma, kitabımın arka sayfasından yazıyorum. Gidişimi haklı bulanlar var, güçlü biri olduğumu söyleyip duruyorlar anlaşmışlar gibi. Bazıları da gitmeye mecbur edilişimi haklı buluyor. Ben yalnızca feci biçimde acı çektiğimi hissedebiliyorum. Benim şu otogarlarla alıp veremediğim ne bilmem. Yine fazlaca anlam yüklüyorum sanırım. Bazı gidişler geri dönmemelerin üzerine atılmış imzalar.* Kendimi yolcu ediyorum. Çok da hüzünlü bir görseniz. Bir tek bavul almış yanına, bavulun rengi de mavi. Muhtemelen eşyaları sırt çantasına sığmamış, bir hayat var sanırım içinde. Sırma saçları da uçuşuyor bu ılık bahar rüzgarında. Bu şehire son gelişi olduğunu bilmiyordu ama bu şehirden son ...