Sena Çelebi

Benim yerime de bak gökyüzüne.Hatta bir parçasını dörde katla ceketinin en gizli cebine sakla. Şu her akşam korkunç bir sesle kapanan, büyük asma kilitleri gerdanına kolye niyetine asmış, bana zindanlığı ve tutsaklığı bir an bile unutturmayan, acımasızca işleyen bir saat gibi ağır,dayanılmaz geçen ve geçecek olan bilmem kaç saatimi, aylarımı, yıllarımı beynime çivi misali kazıyan o demir kapılardan gözün gibi sakla. O kapılardan kim ve ne geçerse bir süzgeç misali bize, kalanını verir. Bazen gözyaşını, bazen acıyan gözleri, bazen umutsuz sözleri.. Sen o kapılara kanma yavrum, sen bana umudu getir, sen bana; sana emanet ettiğim, reyhan kokulu gökyüzümden bir parça sakla da getir. Ama şu zindan giyimli, belinde demirden esaret sallanan, bir parça yaşam ile buluştuğumuz o anlarda, dakika sayan, duymaktan korktuğumuz "Görüş bitmiştir, vedalaşın!" cümlesini haykırıp onlarca yaşama, gözyaşına, en saf özlemlere, küçücük çocukların yüzüne duygusuzca bakan adamlardan da sakla. O...